دکتر طهماسب علیپوریانی؛ معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه رازی وعضو هیات علمی گروه علوم سیاسی| سردبیر نامه فرهنگ:

سلام و برکات خداوند بر یکایک اعضاء خانواده‌ی معزز دانشگاه رازی - اعم از اساتید و کارکنان گرانقدر و دانشجویان پرشور و باشعور - که دل در گرو مرجعیت علمی و مسئولیت اجتماعی دانشگاه داشته و بی‌تردید هر گامی را که در این مسیر برداشته می‌شود با شور و شعف پذیرا بوده و از هر مساعدتی در این زمینه دریغ نمی‌ورزید. اینک که برخوان و ضیافت حضرت رب‌العالمین هستیم، بسیار خرسندیم که به آگاهی شما سروران گرامی برسانیم نشریه‌ «نامه فرهنگ رازی» را تدارک دیده‌ایم تا مطالب، پیام‌ها، دل‌نوشته‌ها، نقدها و هرآنچه را که باید با خدا و خلق خدا در میان بگذارید ثبت و منتشر نماییم. در این راستا ذکر چند نکته ضروری است:

۱. گرچه ایده‌ تأسیس یک پایگاه تحلیلی فرهنگی و اجتماعی در دانشگاه رازی به قصد اثرگذاری آن بر فضای عمومی دانشگاه و نیز تهیۀ‌ مرجعی برای استفاده در فضای نوشتاری، گفتاری، مجازی در سطح استان، به ماه‌های قبل از پدیده‌ دردناک کرونا برمی‌گردد، اما کوتاه‎ شدن دست دانشگاه از دامن مخاطبین اصلی خود یعنی دانشجویان که به طور سنتی در کلاس‌های درس، تشکل‌ها، انجمن‌ها، کانون‌ها و خوابگاه‌ها محقق می‌شد و نیز پاسخ مثبت دانشگاه به مسئولیت اجتماعی خود درباره‌ دل‌نگرانی‌های عمومی همشهریان خود در مسائل اساسی همچون آسیب‌های روانشناختی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از کرونا، حوزه‌ معاونت فرهنگی و اجتماعی را بیش از پیش برآن داشت که هم در دامنه و گستره کار و هم در توالی و سرعت نشر، کمر همت ببندد و الحمدالله نتیجه‌ آن، نشریه‌ای است که با عنوان «نامه فرهنگ رازی» در پیش روی شما عزیزان قرار گرفته است.

۲. با اندک جستجویی می‌توان ملاحظه کرد که تقریبا در هیچ دانشگاه داخلی، اثری از کاری مشابه نامه‌ی فرهنگ رازی وجود ندارد و اساساً انصراف و یا بی‌میلی در پرداختن به آن، معطوف به مشقت‌های نهفته در دل این کار بوده است، علی‌رغم این، خدای مهربان را سپاسگزاریم که جمعی از اساتید محترم دانشگاه رازی ضمن استقبال از ایدۀ مزبور، مهیای آن شده که در مقام شورای سیاست‌گذاری نشریه، گرد هم آمده و اسباب اثرگذاری مطلوب دانشگاه را فراهم آورند. در همین جا سزاوار است از یکایک این عزیزان و همه‌ سروران گرامی که آماده‌ی همکاری در آینده باشند تقدیر و تشکر نموده و توفیقات بیش‌ از ‌پیش ایشان را از خدای مهربان طلب نماییم.

۳. بنا بر شواهد تاریخی که امروزه مفروض تردید ناپذیر مجامع دانشگاهی است از شروط فراز‌شدن یک جامعه و ملت، درون‌زایی تولیدات آن است و تزریق چنین انگاره‌ای به جامعه، در شمار مسئولیت‌های اجتماعی و اساسی جامعه دانشگاهی بوده و بدیهی است مادام که فضای گفتاری، نوشتاری، مطبوعاتی و مجازی این استان، آکنده از جملات و توصیه‌های نخبگان بیرون از این استان است، دیر یا زود بر همگان آشکار خواهد شد که باید به ته‌مانده‌ی سفره‌های دیگر مناطق بسنده کنند و امید به بالندگی خود را به وادی نا امیدی و ورطه‌ فراموشی بسپارند. لذا گرچه افق‌های تعالی‌بخش حیات اساسی این استان از دیگر مناطق جدا نیست و جمله‌ آن‌ها می‌توانند در مولفه‌هایی اساسی مانند بسط فضای معنوی و اخلاقی، تدبر و نوآوری، روحیه‌ استقلال‌طلبی، عدالت‌جویی، نهادینه‌شدن ارزش‌های اخلاقی، مسئولیت‌پذیری، تعمیق عقلانیت، ترویج فرهنگ گفتگو و مدارا، خودآگاهی، خودباوری، تقویت پیوندهای اجتماعی و هویت ملی و دینی، بازشناسی و معرفی میراث و سنت‌های تمدن ایران و اسلامی مشترک باشند اما شایسته است تاکید شود که مبنا و اساس فعالیت این پایگاه تحلیلی، درون‌زایی آن بوده و از این جهت دستان نیازمند خود را به‌سوی دست و قلم توانمند و گره‌گشای شما اساتید ارجمند دراز می‌کنیم که امید است اسباب پرفروغی و تداوم این مشعل استانی و بلکه ملی باشید.